nama u V26-29 i XVg), M I—XVI (s većim prazninama u IVg, Vos— Vl;, IXio-11, XII; i s dodatkom u VIII;), Ny I—XVI (s interpolaci- jama u XIII; i XIlI) i VO, Ns I—XVI (bez interpolacija i bez osjetnih praznina), dok je Z defektan te uz neka skraćivanja i znatnije praznine (nedostaje na pr. cijeli tekst za IX;o—XIIg) obuhvata samo gl. VI—XVI. Ove ovako velike razlike u opsegu uvjetovane su bilo tipom brevijara, bilo individualnom obojenošću, koja je glagoljskim brevi- jarima, kao i crkvenim knjigama uopće, bila svojstvena prije refora- ma, koje je proveo crkveni sabor u Tridentu. Lekcije su u jednima bile kraće, u drugima dulje i samo u nekima potpune, cijele, pa je kod drugih i trećih obično samo jedan dio u početku bio raščlanjen (sa responzorijima), a zatim su se (bez prekida) nizala čitava čitanja (s podjelom po glavama ili bez nje). Od naših tekstova išli bi u kraći tip SP, P, Vtio, MR, Pm (od rukopisnih, i od štampanih B i Br), u dulji L, Vbg, D i Vn, dok se u tekstove s punim čitanjima mogu ubrajati Vb;, VO, Vts, M, Ni i Ne (i, dok još nije bio lediran, Z). Krivo bi bilo misliti, da je za podjelu i za duljinu bio mjero- davan samo tip, kojemu je neki brevijar pripadao, jer bi tada isto mjerilo moralo vrijediti i za druge tekstove u istom rukopisu, tj. jedni bi rukopisi redovno (ili barem redovno u propriju de tempore, o kojem se ovdje radi) morali imati samo kraća, drugi dulja i tek treći puna ili približno puna, potpuna čitanja. Da to nije bilo i nije moralo biti, može se vidjeti na ova dva primjera, koji su, kao i knjiga o Juditi, uzeti iz staroga zavjeta. Kod knjige o Jobu (vidi Vajs, Nejst. brev. XIX—CIV i 34) pore- dak, koji je gore spomenut, već je drukčiji: tu se tekstovi (bez P i M) nižu ovako: kraći tip — SP (I1-5), Pm (li-13), B i Br (li-23), MR (I—llg), Vtio (I—II;), Vb; (I—llI;s), Vba (I—IV9), VO (I—IV4), dulji — L (1—V9), Va I—Vl), M (—XIll,2), puni — N (I—XLII, s prazn.) i Vts (I—XLII). Vb; i VO iz treće kategorije u knjizi o Juditi nalaze se tu u prvoj kategoriji, a N, iz treće u drugoj; Vb,, Vbg i VO imaju kraća čitanja nego na pr, L, a u prvoj grupi Pm ima kraći tekst nego Vto ili MR, i kraći nego što ga imaju oba štampana brevijara (B i Br). Kod knjiga Makabejskih raspored će opet biti drugi. Tu se po duljini tekstovi nižu ovim redom: za prvu knjigu — SP (I1-4), Viqo (I1-27), MR (Ii-i9 i VH -17),! Pm (I1—32). Br (1—45), B -(l1-48), 1 Kod Vajsa pogrešno I—VIli, op, c. CIV. 106